Teun

Opgravingen in Riethoven

Ik heb het nog helemaal niet over mijn oudere broer gehad die Teun heet. Als klein jongetje van 4 jaar wist hij zich al te onderscheiden door in een onbewaakt moment onze televisie onherstelbaar uit elkaar te schroeven. Later volgde de grasmaaier en het had niet veel gescheeld of de Opel Manta van de buren had er ook aan moeten geloven. We noemden hem altijd "Teun de Beun".

Teun's eerste project

Maar Teun weet inmiddels hoe hij de zaken ook weer in elkaar moet zetten. Hij is een meester in de technische oplossing. Zo staat zijn huis vol kasten met gebruikershandleidingen van videorecorders. Erg handig. Pas geleden was de laatste kast vol. Een doorsnee-persoon zou dan op zaterdagmiddag richting Ikea krassen om daar een nieuwe Billy, Prøll of LästPåk te bemachtigen. Maar nee, Teun scheurde alle bladzijdes uit zijn videomanuals, kocht een scanner en zette alles in de computer. De kasten verkocht hij via marktplaats. Zo geniaal is mijn broer!

Toen ik hem 2 dagen geleden vertelde over mijn Zilveren Ei (zie linkje), wist hij het meteen. Die geschiedenis interesseerde hem niets, nee het verleden deed hem weinig, maar hij had een oplossing om het Zilveren Ei te vinden. Hij trok me mee aan mijn mouw naar zijn garage. Na wat onbeduidend gerommel toverde hij een apparaat uit een grote stapel rotzooi. Een metaaldetector! Of zoals Teun het noemde een originele "GC-1022" met variabele zoeker.

De GC-1022

En zo stonden we diezelfde middag nog op het zandpad van de Hennepstraat richting Bosweg in Riethoven (verhuisroute 2 volgens mijn onderzoek, zie linkje). Met veel passie leidde Teun me in in de unieke geheimen van het schatzoeken. Minitieus werd elke meter van het pad afgezocht. Bzzz... bzzz... bzzz... en nog meer bzzz... bzzz... bzzz... en dan als je dacht dat het nooit zou gebeuren, bliep... bliep... Een vondst!

Alweer een stuk ijzer!

Het vereiste dan nog wat subtiel graafwerk om het stuk ijzer in de grond te vinden. Mmmm... alweer een roestige hoekspijker. Een vrouw die haar hond uitliet bleef even kijken om te zien of dit nog lucratieve business was. "Dit pad is al zo oud als Napoleon", verhaalde ze trots, "dus je kunt hier heel oude spullen vinden".

Goed kijken: we hebben een cent gevonden

Uren later wisten we beter. In totaal vonden we 4 onbeduidende stukken ijzer en 1 eurocent uit het jaar 2000. Teun vond het een aardige vondst en schamperde nog iets van "toch een halve cent per uur verdiend". Op weg terug naar zijn huis vertelde hij nog allerlei anekdotes over vondsten uit het verleden. In zijn keuken stalde hij onze schatten uit, elk voorzien van een nummer.

De volledige vondst in "Museum van de Biggelaar"

Ikzelf verzon er bij waar de 5 spullen vandaan zouden zijn gekomen.

1. Dasspeld van een verdwaalde Romeinse, 231 AD.
2. Bout uit het hoofd van Frankenstein toen hij op therapie was in Riethoven, 1883 AD.
3. Ontbrekende bougie uit de traktor van loonbedrijf Moonen, 1991 AD.
4. Eurocent, wie hem kwijt is kan hem komen ophalen, 2000 AD.
5. Spijker van een carnavalswagen, 2004 AD.

De carnavalsspijker

Kortom. Geen echt resultaat. Het Zilveren Ei leek verder weg dan ooit. Maar de familieband was weer aangehaald, Teun en ik hadden veel ouderwetse pret gehad. Gelukkig maak ik ook snel weer een volgende stap. Maandag staat een afspraak met iemand van het plaatselijke huis-aan-huis blad in Riethoven op de agenda. Alleen de naam van het blad al, de Houwmouw, dat wervelwind betekent, belooft veel goeds... Misschien dat het Riethovense volk me een stap verder kan helpen.

De Riethovense Houwmouw