80.000 Euro

Al dagen zit ik vergeefs te wachten op een verlossende mail. Maar Riethoven glimlacht en zwijgt. Niemand beantwoordt mijn vorige noodkreet (zie link). De dieven van mijn Zilveren Ei zijn nog altijd voortvluchtig. Houdt men elkaar een hand boven het hoofd?

Mijn favoriete TV programma

Normaalgesproken zou ik me dan terugtrekken, mijn huis dagen niet meer verlaten, in continue trance 24 uur per dag TelSell programma's kijken, de TrimSlim-o-One met turboknop kopen voor 229,95 Euro en leven van de overgebleven blikjes caviavoer. Maar de zoektocht naar het Zilveren Ei heeft me al menigmaal over mijn eigen schaduw laten heen stappen. Dus waarom ook nu niet?

Dorpsstraat in Riethoven (foto genomen met mobiel)

De eerste dagen na de ontdekking van het verdwenen ei heb ik veelvuldig door de Riethovense straten gezworven en al wandelend even gestopt bij elke voorbijganger en deze aangekeken met een blik van "Jij zou het wel eens kunnen zijn mannetje!", waarna ik mijn wandeling hoofdschuddend hervatte.

Het was gauw duidelijk dat deze wanhopige strategie niet werkte. Het wandelen bracht me wel op een ander idee. Er waren immers twee eieren en alleen het eerste ei was gevonden door iemand. Zou ik niet nog eens Anton Verhoeven (zie link) bellen of er iets bekend was over het tweede ei?

Het bleek dat het niet zo goed ging met de gezondheid van mijnheer Verhoeven en aangezien ik inmiddels allergisch ben geworden voor stervende mannen (zie link), vroeg ik het nummer van zijn zus in Bolsward. Degene die ook de eerste schatkaart had.

Het marktplein van het Friese Bolsward

Het was een kort gesprek want ze had weinig tijd voor me. Ze runde met haar man een antiekwinkel op het marktplein in Bolsward en er waren klanten aan het wachten. Ze wist niet veel van de 2 zilveren eieren. Het enige dat ze kon zeggen is dat die schatkaart familiebezit was en dat het tweede ei niet van zilver was maar slechts een minderwaardig surrogaat. Dat kwam wel vaker voor in die tijden. Ze zei dat ze ook wel eens op zoek was geweest want het echte zilveren ei had een geschatte straatwaarde van maar liefst 80.000 Euro! Josses Mosses! 80.000 Euro!

Wat zou ik allemaal wel niet kunnen doen met dat geld (behalve dan mijn schulden afbetalen)? Eindelijk die ... of die ... en misschien wel een ... "Bent U daar nog?", vroeg ze omdat ik er even niet meer bij was, "Bent U daar nog mijnheer van der Bichtenaar?", waarna ze ophing.

80.000 Euro!

En nu zit ik hier in de wetenschap dat er ergens 80.000 Euro ligt en mogelijk al gevonden is in dat gat van aarde in een bossage achter de Tonterstraat. Het maakt het leven er niet eenvoudiger op.

Verdwenen! Help!

Zo mooi is Riethoven in oktober

Eindelijk mocht ik afgelopen zaterdag terug naar Nederland. Mijn broer Teun kwam me in de Verenigde Staten aflossen bij het sterfbed van mijn oom. En nadat ik de souvenirs ("Denver by night" ansichtkaarten) had uitgedeeld aan de achtergebleven familie en hen had verteld hoe slecht het met mijn oom ging, was de tijd daar om het Zilveren Ei (zie link) op te gaan graven.

Het Riethovens zandpad op weg naar het ei

Ger Cremers uit Riethoven had me gemaild op welke plek het Zilveren Ei zou liggen (zie mijn vorige oproep). De plek was weer in Riethoven. Ditmaal aan het einde van een zandpad bij een kapel aan het begin van de Tonterstraat. Ger wees me er ook nog op dat hij lid was van het Riethovens Dorpsjournaal en de opgraving graag zou willen filmen. Wat een eer! Eindelijk zou ik ontdekt gaan worden.

                       

                               De schatkaart

Dezelfde kaart in Google Maps

Het was een stralende zondag. Mijn ontbijt bestond uit gedroogde pruimen in yoghurt, dus alles leek mee te zitten. Maar hoe schril was het contrast toen ik op de plek van de schat kwam. De baksteen lag er nog, maar daar waar het ei onder de grond zou moeten liggen was een gat gegraven. Ik heb geen forensische ervaring, behalve dan dat ik platgereden egels netjes aan de kant van de weg leg, maar het was overduidelijk dat dit pas enkele dagen geleden was gebeurd.

Mijn droom spatte uiteen. Ik was er bijna en nu dit!

Het lege gat

Welke onverlaten hebben mijn ei gestolen? Is het de opgeschoten jeugd van Riethoven geweest? Of misschien wel een arme oude man die dacht een centje bij te verdienen? Hoe dan ook, de zin van deze macabere grap ontgaat me. Wie wil mijn levenswerk zo aantasten? Bestaat er nog zo iets als fatsoen?

Kan iemand me helpen? Dit is een noodoproep. Heeft iemand iets gezien de afgelopen dagen op het zandpad aan het begin van de Tonterstraat? Mensen die met een schop die richting uitliepen? Heeft iemand iets gehoord over mensen die het Zilveren Ei hebben gevonden? Ik zal de tipgever rijkelijk belonen (al ben ik niet zo rijk). Ik verklaar hierbij de dieven vogelvrij. Mail me: HarrievandeBiggelaar@gmail.com.
                                                     

Een Nieuwe Oproep

De onduidelijke kaart!

Oooh wat zijn we dichtbij nu! Dankzij Riethovenaar Marc van den Putte en mijn broer Teun heb ik een nieuwe kaart gevonden in mijn zoektocht naar het Zilveren Ei. Zie deze link voor het uitgebreide verhaal achter deze unieke vondst.

Maar waar wijst deze nieuwe kaart naar? Het moet ergens in Riethoven of Eersel zijn of misschien wel verder weg. Ik heb de kaart ook nog een beetje proberen uit te vergroten hieronder.

Een uitvergroting

Zijn er nog schatzoekers in Riethoven? Wie kan me helpen? Ik loof een beloning uit voor degene die me kan vertellen waar deze plek is. De tekst naast de kaart is "Graaf onder den baksteen op schoplengte van den drie boomen in den hoek". Mail naar HarrievandeBiggelaar@gmail.com wanneer je iets weet...

Van het Kistje naar de Muur

"den baksteen een paar duimen vanaf den grooten boom"

Ik schrijf deze blogpost vanuit het nietige Stonegate ten zuiden van Denver in de Verenigde Staten. Een keurig Amerikaans dorpje met ijverig werkende burgers. Het gras netjes gemaaid, alle auto's prima in de wax, kortom alles gebeurd hier precies zoals het bedoeld is.

Maar ik wil niet in Stonegate zijn. Zeker nu de apotheose van het Zilveren Ei (zie link) aanstaande lijkt. Mijn hart schreeuwt om Riethoven. Het lijkt wel een obsessie. Riethoven!

Waarom moest de enige nog overgebleven broer van mijn vader plots zeer ziek worden? En waarom is deze man ooit op het onzalige idee gekomen om naar de Verenigde Staten te verhuizen?

Het ziekenhuis van mijn oom

Toen mijn moeder het slechte nieuws vorige week te horen kreeg, stond haar besluit vast. Ze wilde mijn oom, die veel op mijn vader leek toen die nog leefde, nog eenmaal zien. En omdat ze geen woord Engels spreekt op "Yes", "No" en "I am Netherlander" na, zit ik hier samen met haar in deze druilerige suburb. Driemaal per dag bezoeken we het ziekenhuis met haar desolate linoleum gangen en weeeige geuren. Door deze aanhoudende martelgang weet ik niet of ik verdrietig of juist opgelucht zal zijn als het uiteindelijke einde van mijn oom nadert.

Vlak na mijn vertrek ontving ik van zowel Riethovenaar Marc van den Putte als van een Riethovense vrouw (die anoniem wil blijven) een e-mail als reactie op mijn verzoek in de Houwmouw. Zie mijn vorige oproep. Ze wisten allebei waar het ei lag, namelijk gewoon in Riethoven! Zie onderstaande kaartjes.

                   

                             De schatkaart

Dezelfde kaart in Google Maps

Hoeveel tijd had ik wel niet doorgebracht met het turen naar oude kaarten om de plek van het ei te vinden? Ik was me daarbij steeds meer op Eersel gaan concentreren, maar ook Riethoven was grondig afgekamd. Hoe had ik dit kunnen missen?

In eerste instantie dacht ik dat ik wel zou kunnen wachten totdat mijn broer Teun me over ongeveer 2 weken zou komen aflossen. Maar naarmate de tijd verstreek, maakte de angst zich beetje bij beetje meester van me. Wat nu als iemand anders het ei zou opgraven? Een zilveren ei uit 1784 is toch heel wat waard in deze crisistijd. Wat kon ik doen vanuit de Verenigde Staten om dit te voorkomen?

Plek van de schat aan de rand van het bos

De alleraardigste Marc van den Putte suggereerde tijdens een van onze e-mail uitwisselingen dat ik mijn broer Teun maar moest inschakelen om het ei veilig te stellen. Subliem idee! Maar Teun wilde eigenlijk niet. Hij was weer bezig met zijn project om het eerste computerprogramma ter wereld te schrijven dat zo slim was dat het de Nobelprijs zou winnen. Een zilveren ei kon daar wel even op wachten. Gelukkig kennen broers altijd wel elkaars zwakke plekken en dus lukte het me met "zachte dwang" Teun zover te krijgen om het ei op te gaan graven.

Gisteren ontving ik het volgende verslag per e-mail van hem inclusief een hele reeks foto's.
                                                       
17:15 uur vertrokken richting Riethoven
17:41 uur auto geparkeerd in de Berkenheg
17:43 uur zandpad genomen richting noord-noord-west
17:44 uur terug naar auto om spa mee te nemen
17:46 uur zandpad genomen richting noord-noord-west
17:50 uur foto 3123253.jpg gemaakt

Het Ottekespark in Riethoven

17:51 uur foto 3123254.jpg gemaakt
17:52 uur aan het einde van het van Ottekespark tussen 2 paardenweien door gelopen

Het paadje tussen de paardenweien

18:11 uur eindelijk de plek gevonden waar het ei zou moeten liggen
18:11 uur foto 3123254a.jpg gemaakt
18:14 uur er ligt inderdaad een baksteen
18:14 uur foto 3123255.jpg gemaakt
18:15 uur baksteen verwijderd en begonnen met graven
18:15 uur foto 3123256.jpg gemaakt
18:16 uur onderbroken door telefoontje van buurman
18:31 uur buurman hangt eindelijk op (beloofd om mijn rommel in zijn tuin op te ruimen)
18:32 uur graafwerkzaamheden hervat
18:34 uur een kistje gevonden!
18:34 uur foto 3123257.jpg gemaakt

Een kistje!

18:34 uur foto 3123258.jpg gemaakt
18:35 uur foto 3123259.jpg gemaakt

Een afbeelding is zichtbaar

18:36 uur kistje uitgegraven, het is zwaar, ongeveer 1,3 kg
18:36 uur kistje geopend, het zit vol met water
18:36 uur foto 3123260.jpg gemaakt

Veel water, maar ook een nieuwe kaart!

18:36 uur foto 3123261.jpg gemaakt

Close up van de inhoud

18:36 uur er drijft een oud briefje in
18:37 uur Harrie gebeld
18:37 uur Met Harrie aan de lijn briefje beschreven en voorgelezen
18:41 uur foto 3123262.jpg gemaakt

De nieuwe kaart (blub blub)

18:41 uur foto 3123263.jpg gemaakt
18:42 uur foto 3123264.jpg gemaakt
18:43 uur terug naar auto gelopen
18:54 uur foto 3123265.jpg gemaakt
18:55 uur in auto terug naar huis
19:13 uur thuis aangekomen

Trillend van spanning had ik Teun's telefoontje aangehoord. Het oor zo hard tegen het glas gedrukt dat na het korte gesprek bleek dat ik 5 apps had geopend. Dit verhaal begon steeds meer op een jongensboek te lijken. In plaats van een ei, nog een kaart? Hoeveel van dit soort kaarten moeten we nog ontcijferen?

De kaart ligt te drogen in Teun's keuken

En deze kaart is nog ondoorgrondelijker dan de vorige. Het ergste is nog wel dat ik mijn doos vol oude kaarten uit Riethoven en omstreken, mijn vergrootglazen, mijn kompassen, mijn passers en alle andere essentiele benodigdheden van een amateur-cartograaf in Eindhoven heb liggen. En met Google maps kom ik er niet uit.

Het moeilijk leesbare bijschrift luidt "Graaf onder den baksteen op schoplengte van den drie boomen in den hoek". Let ook op de pijl in de linkerbovenhoek.

Gelukkig is gebleken dat er een hele horde aan competente en behulpzame Riethovenaren bestaat die me kunnen bijstaan. Wie weet waar dit nieuwe kaartje vandaan komt? Ik schrijf ditmaal een beloning uit voor degene die me kan vertellen waar de volgende opgraving dient plaats te vinden. Mailen kan naar HarrievandeBiggelaar@gmail.com. Houdt hierbij tijdelijk rekening met 8 uur tijdsverschil.