Onlangs ontving ik, Paul Jansen, het volgende verslag van de groep Riethovense jongeren die een geweldige strijd heeft geleverd om het Zilveren Ei te bemachtigen. Aanstormend verslaggever Jari is de schrijver van dit boeiende verhaal.
Na een lange tijd te hebben moeten wachten, gaan nu ook wij, de dwarsbomers van Pauls Zilveren Ei verhaal, ons verhaal doen over de zoektocht naar het Zilveren Ei.
 |
| Van links naar rechts Michiel, Teun, Jari en Gijs |
Maar wie is ‘wij’? ‘Wij’ is een groep van vier jongens uit Riethoven bestaand uit:
- Gijs: Een persoon die niet makkelijk van zijn
stuk te brengen was tijdens de zoektocht, totdat de dreigbrief op de
mat viel…
- Michiel: Een jongen die zijn bankrekening al zag
oplopen na gelezen te hebben dat de waarde van het Zilveren Ei
€80.000 bedroeg.
- Teun: Het ‘meesterbrein’ achter deze
operatie die ons bijna naar Erp had gestuurd terwijl het Ei ongeveer
één kilometer van ons verwijderd lag. Coördinaten was niet echt
zijn ding.
- Jari: degene die de andere drie het ‘Zilveren
Ei virus’ had aangepraat maar ook degene die het ook al weer als
eerste niet meer zag zitten toen we naar de kerk in Eersel werden
gestuurd.
Hoe het allemaal begon
Het was de avond die ons leven volledig zou
veranderen. Jari bracht bij Michiel thuis het onderwerp ter sprake.
Gijs en Michiel waren direct onder de indruk en we waren het
onmiddellijk met elkaar eens dat het niet die ‘buitendorpse’
Harrie van de Biggelaar zou worden die er van door ging met dat Ei,
dat Ei zou in Riethoven blijven. Na even kort het verhaal te hebben
verteld gingen we met zijn drieën surfen op het web waar we
uiteindelijk bij Ovum Argentum uitkwamen.
 |
| Zonder toepen geen leven! |
Na eerst het verhaal
te hebben gelezen (waar nog stiekem veel tijd in ging zitten en waar
ook een behoorlijk uithoudingsvermogen voor nodig was, zo boeiend was
het niet altijd) zagen we het eerste kaartje. Vlug Google Maps erbij
gepakt en aan het vergelijken geslagen. Al heel snel werd duidelijk
dat het maar een plek kon zijn: het bos achter het paardrijdterrein.
Na ons avondje te hebben afgesloten met nog een potje toepen keerden
we weer voldaan huiswaarts met een hoofd vol mogelijke scenario’s
waar we wel eens verzeild in konden raken.
 |
| De boom waar het allemaal begon... |
De volgende dag trokken Gijs en Jari eropuit in de veronderstelling niks te vinden. Maar deze gedachte werd al vlug ontkracht. Er stond daar wel degelijk een boom die aan de
omschrijving voldeed. Sterker nog er lag ook een baksteen, en om het
verhaal volledig ongeloofwaardig te maken lag er ook nog…ja hoor
het kistje. Na het briefje en het kistje te hebben bestudeerd was het
historische aspect al vlug verdwenen, aangezien onder op het kistje
het prijsstickertje nog zat (minpunten Paul!). Na inmiddels Teun ook
maar toegevoegd te hebben aan ons ‘Zilveren Ei-hunter groepje’
was het vanaf nu alleen maar speculeren: wel naar de kerk in Eersel,
zoals vermeld stond op het briefje uit het kistje of toch niet. Maar
ja toen de beste man er een Generaal-Majoor bij ging halen zoals hij
melding van deed op zijn blog werd het toch wel weer spannend dus
besloten we door te gaan.
 |
| De hulpkoster die een dubieuze rol speelde in dit verhaal |
Waar Gijs en Jari moesten passen vanwege vakantie, gingen Teun en Michiel verder met de speurtocht. Op een zaterdag vertrokken de twee richting de kerk van Eersel. Wanneer zij tegen de hulp koster vertelden waarvoor zij kwamen, blaakte de priester een zucht van verlichting: “eindelijk!” Wanneer zij de kerktoren beklommen en het volgende kistje niet kregen gevonden, kregen Michiel en Teun hulp uit onverwachte hoek, namelijk van de koster zelf: “heb je daar al eens gekeken?” hoorden zij de koster vragen. En ja hoor daar lag het. Dus dat het doorgestoken kaart was dat was wel zeker, na kennis te hebben gemaakt met een koster die zich duidelijk niks van het plan aantrok.
 |
| Het verkrekte schuurtje in Steensel |
Wanneer de mannen terug kwamen uit Eersel, hadden ze de eerste coördinaten tot hun beschikking. De andere coördinaten zouden liggen in het vervallen schuurtje aan de Tasbroekweg te Steensel. Dus hup op de fiets en richting het vervallen schuurtje. Na een tijd te hebben rondgedwaald en ook nog een voorbijganger te hebben moeten uitleggen wat ze er deden, vond Teun het wel welletjes. Maar dankzij Michiels’ arendsoog vonden de Sherlocks uiteindelijk toch nog de volgende coördinaten, welke verstopt zaten in een fles.
 |
| De dreigbrief voor boxenbouwer Gijs |
Inmiddels zat de vakantie er weer op voor Jari en Gijs. Bij Gijs lag wel een zeer bijzonder ‘welkomstgeschenk’ op de mat, namelijk een dreigbrief. Het Ei moest op 24 december in de bosjes aan de Hennepstraat worden neergelegd, helaas was Gijs nog op vakantie op 24 december. Dus ook deze poging van Paul viel in duigen om ons te ontmaskeren.
 |
| Werelddorp Erp |
Wij waren inmiddels in het bezit van beiden coördinaten dus konden we ons gaan richten op de laatste stap. Helaas ging dit richten Teun niet zo goed af. Volgens Teun zou het Ei midden in een weiland in Erp liggen. Dit vonden wij allen wel erg vreemd, dus ging Gijs nog eens in de weer met de coördinaten. Ditmaal kwam er een realistischer resultaat uit: een huis aan de Stevertsebaan. Na lang getwijfeld te hebben besloten we toch ook maar daar te gaan graven, helaas dit keer zonder resultaat.
Na deze laatste poging kwamen wij langzaam in contact met onze tegenspeler: Paul Jansen. Zo organiseerden we tot slot maar eens een avond waarin hij en wij ons verhaal zouden doen. Eind goed al goed!
 |
| Het Zilveren Ei dat nog altijd niet gevonden is... |
Na Pauls verhaal op de blog is nu ook ons verhaal daar. Wij hopen dat voor de lezers van deze blog nu ook hun eigen speurtocht rond is. Wij willen in ieder geval Paul en alle anderen die mee hebben geholpen aan dit project enorm bedanken voor de vele uren plezier die wij hieraan hebben beleefd. Bedankt!
En hoogstwaarschijnlijk…Tot ziens!
