 |
| Wandelen in de regen in Riethoven |
Het was de afgelopen dagen regenachtig weer met pasen. Dat was natuurlijk de ideale tijd om mijn verzameling Brabantse sigarenbandjes uit te sorteren of om eindelijk eens die bak van de cavia's te schilderen, maar ik besloot mijn laarzen aan te trekken en eens door Riethoven te wandelen. Misschien dat ik wat aanwijzingen voor het "Zilveren Ei" (
zie vorige post) zou vinden.
 |
| Mijn roestige barrel bij de kerk |
Nadat ik mijn roestige barrel bij de kerk had geparkeerd, begon ik mijn wandeling in de Schoolstraat. Langs de rustieke basisschool met haar historische uitstraling, voorbij de centraal gelegen dorpssuper met haar joviale uitbater. Langzaam ging ik op in dit dorp met haar charmes en legendes.
 |
| De Mariakapel in de Schoolstraat |
Toen ik het mariabeeldje gepasseerd was, stond ik plotseling voor Hoeve Broekhoven. Oog in oog met deze realiteit begon ik me af te vragen wat er nu allemaal waar zou kunnen zijn van de legende van het "Zilveren Ei". Was ik niet te enthousiast geweest? Bestond dat ei eigenlijk wel? En zo ja, waarom zou het nog ergens in Riethoven zijn?
 |
| De Stevertse Baan |
Peinzend liep ik richting Stevertse Baan. De enige manier om erachter te komen wat er allemaal waar was, was om onderzoek uit te voeren. En zoals ik dat altijd doe wanneer ik het niet meer weet, maakte ik een checklijst.
 |
| Het verregende briefje |
Dit was wat er op mijn verregende briefje stond:
- Check Heemkunde vereniging in Jacobushoeve in Vessem
- Nodig: een oude kaart van Riethoven van rond 1840
- [Met tegenzin] Bezoek mijn oudtante Luus
- Praat met bejaarden van Riethoven om meer te weten te komen
- Duik het Brabants archief in om de huwelijksakte te vinden
- Check mogelijke verhuisroutes Antonis met Google Maps van Riethoven
- Plaats een bericht in het Riethovense huis-aan-huis blad
- Vergeet de planten in de badkamer niet water te geven
Dat laatste deed niet ter zake, maar schoot me ook te binnen tijdens het wandelen. Ik nam me voor om de komende dagen/weken deze punten af te lopen om te kunnen besluiten of de legende waar zou kunnen zijn of dat ik er gewoon mee moet stoppen. Ondertussen liep ik langzaam weer richting kerk door de Gildestraat. Een vrolijk meid die reclamefolders op een fiets rondbracht zwaaide nog even. Ja, dit dorp ademt.
