80.000 Euro

Al dagen zit ik vergeefs te wachten op een verlossende mail. Maar Riethoven glimlacht en zwijgt. Niemand beantwoordt mijn vorige noodkreet (zie link). De dieven van mijn Zilveren Ei zijn nog altijd voortvluchtig. Houdt men elkaar een hand boven het hoofd?

Mijn favoriete TV programma

Normaalgesproken zou ik me dan terugtrekken, mijn huis dagen niet meer verlaten, in continue trance 24 uur per dag TelSell programma's kijken, de TrimSlim-o-One met turboknop kopen voor 229,95 Euro en leven van de overgebleven blikjes caviavoer. Maar de zoektocht naar het Zilveren Ei heeft me al menigmaal over mijn eigen schaduw laten heen stappen. Dus waarom ook nu niet?

Dorpsstraat in Riethoven (foto genomen met mobiel)

De eerste dagen na de ontdekking van het verdwenen ei heb ik veelvuldig door de Riethovense straten gezworven en al wandelend even gestopt bij elke voorbijganger en deze aangekeken met een blik van "Jij zou het wel eens kunnen zijn mannetje!", waarna ik mijn wandeling hoofdschuddend hervatte.

Het was gauw duidelijk dat deze wanhopige strategie niet werkte. Het wandelen bracht me wel op een ander idee. Er waren immers twee eieren en alleen het eerste ei was gevonden door iemand. Zou ik niet nog eens Anton Verhoeven (zie link) bellen of er iets bekend was over het tweede ei?

Het bleek dat het niet zo goed ging met de gezondheid van mijnheer Verhoeven en aangezien ik inmiddels allergisch ben geworden voor stervende mannen (zie link), vroeg ik het nummer van zijn zus in Bolsward. Degene die ook de eerste schatkaart had.

Het marktplein van het Friese Bolsward

Het was een kort gesprek want ze had weinig tijd voor me. Ze runde met haar man een antiekwinkel op het marktplein in Bolsward en er waren klanten aan het wachten. Ze wist niet veel van de 2 zilveren eieren. Het enige dat ze kon zeggen is dat die schatkaart familiebezit was en dat het tweede ei niet van zilver was maar slechts een minderwaardig surrogaat. Dat kwam wel vaker voor in die tijden. Ze zei dat ze ook wel eens op zoek was geweest want het echte zilveren ei had een geschatte straatwaarde van maar liefst 80.000 Euro! Josses Mosses! 80.000 Euro!

Wat zou ik allemaal wel niet kunnen doen met dat geld (behalve dan mijn schulden afbetalen)? Eindelijk die ... of die ... en misschien wel een ... "Bent U daar nog?", vroeg ze omdat ik er even niet meer bij was, "Bent U daar nog mijnheer van der Bichtenaar?", waarna ze ophing.

80.000 Euro!

En nu zit ik hier in de wetenschap dat er ergens 80.000 Euro ligt en mogelijk al gevonden is in dat gat van aarde in een bossage achter de Tonterstraat. Het maakt het leven er niet eenvoudiger op.